NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
قُتَيْبَةُ
بْنُ سَعِيدٍ
حَدَّثَنَا
أَبُو
عَوَانَةَ
عَنْ عَاصِمِ
بْنِ أَبِي
النَّجُودِ
عَنْ شَقِيقٍ
عَنْ عَبْدِ
اللَّهِ
قَالَ كُنَّا
نَعُدُّ الْمَاعُونَ
عَلَى عَهْدِ
رَسُولِ
اللَّهِ صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
عَوَرَ الدَّلْوِ
وَالْقِدْرِ
Abdullah (b. Mes'ûd)'dan;
demiştir ki:
Resûlullah (s.a.v.)
zamanında mâûnu, kova ve tencerenin ödünç olarak verilmesi sayardık.
İzah:
Sadece Ebû Dâvûd
rivayet etmiştir.
Mâûn kelimesinden
“Mâûnu esirgerler"[Mâûn 7.] âyetindeki "el-mâûn" kelimesi
kast edilmiştir. Mâ-
ûn, örfen ödünç olarak
verilen tencere, keser, balta ve kova gibi ev işlerinde kullanılan eşyanın
adıdır.
îkrime'den rivayet
edildiğine göre mâûn'un başı, malın zekâtı, aşağısı da elek, kova ve iğnedir.
Zemahşerî Keşşaf adlı
tefsirinde der ki: "Bu eşyanın ihtiyaç anında ödünç olarak istenip de
verilmemesi sakıncalı ve şahsiyeti zedeleyicidir."[Keşşâf. IV, 806.] Bu
hadiste yardımlaşma teşvik edilmiş, cimrilik zemmedilmiştir.